SK 53/22 - radcowskie opłaty za nieopłaconą pomoc prawną z urzędu niekonstytucyjne

Przedmiotem postępowania było zbadanie konstytucyjności przepisów rozporządzenia w sprawie kosztów pomocy prawnej należnej radcom prawnym wyznaczonym przez sąd z urzędu w sytuacji gdy przewidują wynagrodzenie poniżej stawki minimalnej określonej dla pełnomocników z wyboru.

§ 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 68, ze zm.) w zakresie, w jakim przewiduje wysokość opłaty stanowiącej koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszonej przez Skarb Państwa udzielonej przez radcę prawnego z urzędu w wysokości niższej niż stawka minimalna opłat za czynności radców prawnych określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265, ze zm.), wydanym na podstawie art. 225 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1166), dotyczącym stawek minimalnych w sprawach prowadzonych z wyboru, jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 zdanie drugie i art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

"Wyrok dotyczy zatem całej normy prawnej przewidującej listę stawek i nie ogranicza się do fragmentu normy wyrażonej w konkretnej części przepisu prawnego. Stwierdzenie niekonstytucyjności w tak ograniczonym zakresie przeczyłoby w tym wypadku celowi oraz istocie kontroli hierarchicznej zgodności norm prawa z Konstytucją."

(całość komunikatu tutaj: strona TK).